piątek, 31 grudnia 2010
wtorek, 28 grudnia 2010
Jazz nad Rospudą
Czy ktoś wie kiedy zrobiono zdjęcie te ?
Muzyka nie zna miejsca.
W tym przypadku akcja rozgrywa się w Raczkach nad Marychą. Muzykanci jazzowi jak widać NIE NOWINA !!! Na pewno prześladowani, za Stalina . Cudze chwalicie ...
co do daty mamy odpowiedz, w oto tym dokumencie :
A
wszytko to z tego źródła; Roman Fiedorowicz: Był Jazz: " Czy uwierzycie Państwo, że był w Raczkach czas kiedy nie grała żadna orkiestra dęta?Co było zamiast orkiestry? – By..."
poniedziałek, 27 grudnia 2010
Magiczna jemioła
Jemioła ma moc cementowania związków. Zawieszona nad wejściem do domu odstrasza złą energię i duchy, a także broni przed pomówieniami i złymi ludźmi. Całowanie się pod nią magicznie łączy dwoje ludzi. Zapewnia też panom płodność. Mężczyzna po każdym pocałunku pod gałązką powinien zerwać jeden z owoców jemioły. Jeżeli udało mu się urwać także i ostatni owoc (a chętnych do pocałunków pod jemiołą w święta na pewno nie brakuje), oznaczało to że otrzyma lub utrzyma dar płodności.
Jemiołę należy powiesić na Boże Narodzenie, a potem zostawić na 12 miesięcy i spalić przed następnymi świętami. Kto nie chce trzymać jemioły aż do następnego roku, ten może spalić ją w dzień Trzech Króli (6 stycznia). Jeśli jednak gałązki zniszczymy wcześniej, to pary, które się pod nią całowały, pokłócą się i staną się wrogami w ciągu roku. Jemiołę wieszamy nad drzwiami wejściowymi, nad kuchnią i świątecznym stołem.
środa, 22 grudnia 2010
Godowe Święto - w dniu 22 XII
W zgodzie z tradycją 
Zamiar jest.
Plan wyjścia
-drugiego dnia Świąt
Jest wybór
był dalej tradycją.
Idziemy na Gody czy na Boże Narodzenie ?
1. http://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Awi%C4%99to_Godowe
2. http://pl.wikipedia.org/wiki/Kol%C4%99da
Zamiar jest.
Plan wyjścia
-drugiego dnia Świąt
Jest wybór
był dalej tradycją.
Idziemy na Gody czy na Boże Narodzenie ?
1. http://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Awi%C4%99to_Godowe
2. http://pl.wikipedia.org/wiki/Kol%C4%99da
wtorek, 21 grudnia 2010
Ostatni Człowiek na Czółnie
Amatorski dokument o Panu Stanisławie Olszewskim, posiadaczu własnoręcznie wydłubanego w pniu drzewa czółna.
Pan Stanisław jest prawdopodobnie ostatnim użytkownikiem takiej archaicznej dłubanki na Suwalszczyźnie. Film powstał w 2008 roku.
Zdjęcia Piotr Fiedorowicz
piątek, 17 grudnia 2010
Ludowa tradycja Suwalszczyzny – etnograficzne kompendium
promocja książki „Ludowe tradycje Suwalszczyzny”.
18 grudnia, o godz. 11.00
w Galerii PAcamera ROKiS, ul. T. Noniewicza 71, w Suwałkach
Książka „Ludowe tradycje Suwalszczyzny” to podsumowanie prac badawczych przeprowadzonych przez profesora Mariana Pokropka i zespół. Kompendium zamierza się przyczynić się do ochrony dziedzictwa kultury materialnej Suwalszczyzny, poprzez wykonanie rzetelnej dokumentacji i popularyzację jej efektów. Jednocześnie publikacja ta będzie najbardziej znaczącym historycznie (nie doraźnym) dorobkiem Regionalnego Ośrodka Kultury i Sztuki w Suwałkach.
W ramach rozszerzonego II wydania prof. Pokropek zamierza ukazać nie tylko stan przeszły ludowej tradycji regionu, ale także ciągłość istnienia wielokulturowej Suwalszczyzny aż po dzień dzisiejszy, ze sportretowaniem współczesnych najwybitniejszych twórców ludowych. Dodatkowy rozdział opisywać będzie folklor Suwalszczyzny w wersji niestylizowanej. Publikacji towarzyszyć będzie wkładka – resumé w jęz. angielskim i litewskim. Częścią drugiego wydania będzie dołączona płyty CD zawierająca reprezentatywne przykłady folkloru muzycznego regionu.
Planowany zakres poszerzenia merytorycznego:
Poszerzenie informacji o tożsamości kulturowej Suwalszczyzny.
Przyrost wiedzy etnograficznej nt. regionu w latach 1979-2009.
W stosunku do wydania z 1979 r. - wielokrotne zwiększenie materiału ilustracyjnego w projektowanej książce,
Porównanie i rozróżnienie między sztuką ludową Suwalszczyzny i regionów ościennych: północnego Podlasia, północno-wschodniego Mazowsza, północno-zachodniej Białorusi, południowo-zachodniej Litwy oraz wschodnich Mazur.
Poszerzenie informacji nt. rzeźby ludowej i malarstwa oraz przydrożnych krzyży i kapliczek (oddzielny rozdział nt. architektury sakralnej).
Najwybitniejsi twórcy regionu z lat 1970-2009 (biogramy oraz ilustracje ich prac).
Zaktualizowana i poszerzona bibliografia.
18 grudnia, o godz. 11.00
w Galerii PAcamera ROKiS, ul. T. Noniewicza 71, w Suwałkach
Książka „Ludowe tradycje Suwalszczyzny” to podsumowanie prac badawczych przeprowadzonych przez profesora Mariana Pokropka i zespół. Kompendium zamierza się przyczynić się do ochrony dziedzictwa kultury materialnej Suwalszczyzny, poprzez wykonanie rzetelnej dokumentacji i popularyzację jej efektów. Jednocześnie publikacja ta będzie najbardziej znaczącym historycznie (nie doraźnym) dorobkiem Regionalnego Ośrodka Kultury i Sztuki w Suwałkach.
W ramach rozszerzonego II wydania prof. Pokropek zamierza ukazać nie tylko stan przeszły ludowej tradycji regionu, ale także ciągłość istnienia wielokulturowej Suwalszczyzny aż po dzień dzisiejszy, ze sportretowaniem współczesnych najwybitniejszych twórców ludowych. Dodatkowy rozdział opisywać będzie folklor Suwalszczyzny w wersji niestylizowanej. Publikacji towarzyszyć będzie wkładka – resumé w jęz. angielskim i litewskim. Częścią drugiego wydania będzie dołączona płyty CD zawierająca reprezentatywne przykłady folkloru muzycznego regionu.
Planowany zakres poszerzenia merytorycznego:
Poszerzenie informacji o tożsamości kulturowej Suwalszczyzny.
Przyrost wiedzy etnograficznej nt. regionu w latach 1979-2009.
W stosunku do wydania z 1979 r. - wielokrotne zwiększenie materiału ilustracyjnego w projektowanej książce,
Porównanie i rozróżnienie między sztuką ludową Suwalszczyzny i regionów ościennych: północnego Podlasia, północno-wschodniego Mazowsza, północno-zachodniej Białorusi, południowo-zachodniej Litwy oraz wschodnich Mazur.
Poszerzenie informacji nt. rzeźby ludowej i malarstwa oraz przydrożnych krzyży i kapliczek (oddzielny rozdział nt. architektury sakralnej).
Najwybitniejsi twórcy regionu z lat 1970-2009 (biogramy oraz ilustracje ich prac).
Zaktualizowana i poszerzona bibliografia.
czwartek, 16 grudnia 2010
Zrośnięcia
http://romanfiedorowicz.blogspot.com/
Ciekawy głos Pana Romana F. Będziemy oczekiwać dalszej wymiany zdań a nie pyskówki.
Ciekawy głos Pana Romana F. Będziemy oczekiwać dalszej wymiany zdań a nie pyskówki.
piątek, 10 grudnia 2010
środa, 1 grudnia 2010
Benefis - Spotkanie z Mistrzem
Zaproszenie na spotkanie.
Benefis Mistrza Skrzypiec z Jasionowa
Pana Franciszka Racisa rocznik 1922
Benefis rozpoczynamy 4 grudnia 2010 roku od godziny 18.00
W programie przewidziano: wspólne muzykowanie oraz składanie życzeń i gratulacji
Serdecznie zapraszamy
Prosimy o wcześniejsze potwierdzenie przybycia
Na kontakt : krusznia@gmail.com, lub Tel. +48507671230
Franciszek Racis siedmiokrotnie uczestniczył w Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu Dolnym. Ma na swoim koncie, razem z kapelą, I nagrodę w kategorii kapel seniorów oraz kilka tytułów w kategorii “Duży-Mały”.
Ukoronowaniem kariery muzykanta była Nagroda imienia Oskara Kolberga, najbardziej prestiżowe wyróżnienie w dziedzinie kultury tradycyjnej, którą Franciszek otrzymał w październiku 2009 roku. Wręczenie „ludowych Oskarów” odbyło się w Podchorążówce w Łazienkach. Franciszek, ubrany w granatową kamizelkę i białą koszulę, siedział w pierwszym rzędzie z innymi „zasłużonymi” dla kultury ludowej” laureatami, między śpiewaczką z Biłgoraja - Julią Okoń a Władysławem Trebunią-Tutką - artystą podhalańskim. To było jego miejsce. Dumnie słuchał, jak przedstawiciel Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego porównywał kulturę ludową do arki między dawnymi i młodszymi pokoleniami i podkreślał, że kultura tradycyjna wyrasta z poczucia wolności i szczęścia.
O Franciszku Racisie mówią, że jest ostatnim prawdziwym muzykantem ludowym Suwalszczyzny.
Ukoronowaniem kariery muzykanta była Nagroda imienia Oskara Kolberga, najbardziej prestiżowe wyróżnienie w dziedzinie kultury tradycyjnej, którą Franciszek otrzymał w październiku 2009 roku. Wręczenie „ludowych Oskarów” odbyło się w Podchorążówce w Łazienkach. Franciszek, ubrany w granatową kamizelkę i białą koszulę, siedział w pierwszym rzędzie z innymi „zasłużonymi” dla kultury ludowej” laureatami, między śpiewaczką z Biłgoraja - Julią Okoń a Władysławem Trebunią-Tutką - artystą podhalańskim. To było jego miejsce. Dumnie słuchał, jak przedstawiciel Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego porównywał kulturę ludową do arki między dawnymi i młodszymi pokoleniami i podkreślał, że kultura tradycyjna wyrasta z poczucia wolności i szczęścia.
O Franciszku Racisie mówią, że jest ostatnim prawdziwym muzykantem ludowym Suwalszczyzny.
Subskrybuj:
Posty (Atom)